Kolumbijski „Dziki Zachód” leży na wschodzie kraju, dlatego właściwa nazwa to „Dziki Wschód”.

Olbrzymie podmokłe tereny sawannowe i pastwiska, barwna kultura kowbojska „llanero”, specyficzna muzyka i kuchnia. Tu doświadczymy najpiękniejszych zachodów słońca i poznamy unikatowy biologiczny system morichales, opisany przez Humboldta.

Kolumbijski Dziki Wschód to mało odkryta przez turystów część Kolumbii. Jest to szczególna propozycja dla tych, którzy szukają nieprzetartych ścieżek, interesuje ich ekoturystyka, przebywanie w bliskim kontakcie z naturą i z daleka od cywilizacji.

Los Llanos pokochają miłośnicy szerokich horyzontów, kultury kowbojskiej i najlepszego grilla (hiszp. asado), jakiego można zjeść w Kolumbii.

Mistyczne wzgórza Mavecure

Wzgórza Mavecure znajdują się na południe od Parku Tuparro, w departamencie Guianía, niedaleko jej stolicy Iñírida. Dla społeczności tubylczych są święte.

Pajarito (170 m), Mono (480 m) i Mavicure (712 m) to trzy wzgórza tepuy, które otoczone są wodami rzeki Iñírida i znajdują się w centrum rezerwatu społeczności Puinave. Są zaliczane do jednych z najstarszych formacji skalnych na świecie.

Wzgórza Mavecure są główną atrakcją turystyczną departamentu Guainía i zostały sportretowane w nominowanym do Oskara filmie „W objęciach węża”, gdzie rozegrały się sceny kulminacyjne filmu.

Zarówno Tuparro jak i Mavecure najlepiej zwiedzać korzystając z ofert licencjonowanych agencji turystycznych. Wśród pakietów turystycznych można wybrać tygodniowy trekking zwany Szlakiem Humboldta, który w harmonogramie zwiedzania obejmuje wyżej wspomniane miejsca oraz inne atrakcje regionów Vichada i Guainía. Dotarcie do Puerto Carreño (Tuparro) oraz Iñirida (Mavecure) z Bogoty jest możliwe praktycznie wyłącznie drogą lotniczą.

Safari, czyli wyprawa do świata zwierząt w ich naturalnym środowisku, to nieznana atrakcja Kolumbii, którą można doświadczyć w departamentach Casanare oraz Meta.

Na safari llanero można spędzić kilka godzin lub kilka dni, wyciszając umysł na łonie natury. Środkami transportu są konie, terenowe samochody, łódki lub… przyczepa traktora.

Podczas przejazdu przez podmokłe regiony Los Llanos można zaobserwować bioróżnorodność Dzikiego Wschodu Kolumbii na wyciągnięcie ręki. Kapibary, jelenie, krokodyle, dzikie konie, mrówkojady, legwany, kaczki, wyjce, sowy, pancerniki, lisy, żółwie, dzikie świnie, pumy, setki gatunków ptaków (w tym czerwone ibisy) i różne gatunki bydła.

Rekomendowany okres w roku na kolumbijskie safari to okres lata, pomiędzy listopadem a kwietniem, ponieważ łatwiej zaobserwować zwierzęta gromadzące się przy źródłach wodnych.

Najbardziej znanym miejscem dla safari jest farma hodowlana Hato La Aurora (17 tysięcy ha), która otrzymała status rezerwatu naturalnego od kolumbijskiego rządu.

Obecnie teren rezerwatu zamieszkują jaguary, współżyjące w symbiozie z innymi zwierzętami jak kapibary czy jelenie.

Położona jest na północny-wschód od Yopal, stolicy Casanare. Do Yopal można się dostać drogą lądową lub samolotem.

Jeżeli nie ma czasu na kilkudniową wyprawę na kolumbijskie safari, a ma się ochotę na poznanie z bliska różnych zwierząt i ptaków, które zamieszkują dorzecze Orinoko, to warto wybrać się do parku zoologicznego w stolicy departamentu Meta.

Bioparque los Ocarros mieści się w sąsiedztwie lotniska w Villavicencio. Przyjazne dzieciom miejsce, jest najładniejszym parkiem zoologicznym w Kolumbii, do którego warto wstąpić, jeśli jest się akurat w okolicy.

W parku można zobaczyć tapiry, mrówkojady, pancerniki, kapibary, anakondę, różne gatunki małp czy ptaków oraz dwa gatunki, które królują w różnych ekosystemach w Kolumbii – andyjskiego misia okularowego oraz króla kolumbijskiej dżungli – jaguara.

Do Villavicencio można dojechać w 3 godziny drogą z Bogoty lub przylecieć samolotem.

Geograficzne centrum Kolumbii, zwane Ombligo (pępek) znajduje się niedaleko Puerto López w kierunku Puerto Gaitán. To niewielkie wzgórze, z wybudowanym obeliskiem, z którego roztacza się wspaniały widok na okolice. Warto przyjechać tam tuż przed zachodem słońca.

Pępek Kolumbii to niewielka, lokalna atrakcja turystyczna. Polecam ją Kolumbijczykom oraz Polakom mieszkającym w Kolumbii. Warto podjechać, jeśli akurat spędzacie długi weekend w okolicach Puerto López (np. w przepięknych Lagos de Menegua) lub w Villavicencio.

W położonym dalej Puerto Gaitán można wynająć łódkę motorową, aby poobserwować różowe delfiny na pograniczu rzek Manacacías i Meta.

Mokre przygody dla wielbicieli spływów pontonami czy kajakami czekają w malowniczym i przepięknym kanionie rzeki Güejar w departamencie Meta. Cañón del Güejar jako atrakcja turystyczna jest praktycznie nieznany obcokrajowcom i… Kolumbijczykom.

Swoje źródło rzeka Güejar bierze we Wschodniej Kordylierze Andów, przepływa przez kanion, aby później wpłynąć na północne obszary Sierranía de la Macarena.

Oprócz raftingu w okolicach znajduje się Güejar Park, który oferuje dostęp do krystalicznych wód, wodospadów, naturalnych basenów i jacuzzi.

Jak dojechać? Z Villavicencio należy skierować się w stronę południa w kierunku Granady i dojechać do Mesetas (kanion) lub Lejanías (Güejar Park).

Wzgórze La Lindosa to najbliżej położone stolicy wejście do Parku Chiribiquete, do którego można się dostać drogą lądową przez Villavicencio (Meta) i San José del Guaviare (Guaviare).

Na skałach Serranía La Lindosa, zaledwie 17 km na południe od stolicy departamentu Guaviare, San José, znajduje się około 7 tysięcy malowideł naskalnych, które liczą ponad 10 tysięcy lat.

Malowidła na ponad 60 skałach pomogły utrwalić sposób życia społeczności zamieszkujących te obszary oraz ich wierzenia. Rysunki przedstawiają praktyki łowieckie i rybackie, rytuały religijne, a nawet stosunki seksualne i poród.

Położona w Narodowym Parku Sierra de la Macarena, nieduża rzeka Caño Cristales od kilku lat przyciąga rzesze turystów. Jest to najbardziej znana atrakcja regionu, którą w dodatku można zachwycać się tylko przez kilka miesięcy w roku (od czerwca do października/listopada).

Nazywana jest rzeką „pięciu kolorów”, „tęczową rzeką” czy „rzeką, która uciekła z raju”. Jej koryto jest płytkie, a woda płynie spokojnie.

Bogate w składniki odżywcze minerały i warunki klimatyczne, ukształtowane przez zbieg trzech ekosystemów (pasmo górskie Andów, lasy deszczowe Amazonii i sawanna Orinoko), przyczyniły się do wyjątkowej różnorodności biologicznej w Sierranía de la Macarena. W korycie rzeki Caño Cristales, jej niewielkich wodospadach i małych basenach wyrosły czerwone glony Macarenia clavigera, które razem z innymi barwami rzecznego krajobrazu (kolorem żółtym, zielonym, niebieskim i czarnym), nadają rzece olśniewającego i tęczowego piękna.

Najwygodniejszą formą dotarcia do bazy wypadowej, czyli miasteczka La Macarena, jest przelot samolotem z Bogoty lub Villavicencio. Do La Macarena można się również dostać drogą lądową: przez Villavicencio (Meta) i San José de Guaviare (Guaviare) lub przez Neiva (Huila) i San Vicente de Caguán (Caquetá).