Jak zorganizować pobyt w Parku Tayrona (2022)

INFORMACJE TURYSTYCZNE – CO ABSOLUTNIE MUSISZ WIEDZIEĆ

POTOMKOWIE TAYRONA

Nazwa parku nawiązuje do rdzennej etni Tayrona, która zamieszkiwała te tereny przed przybyciem hiszpańskich kolonizatorów. Po najeździe, schronili się w niedostępnych dla Hiszpanów górach Sierra Nevada, gdzie żyli w izolacji do lat 50-tych XX wieku.

Potomków Tayrona, etnie Kogui i Aruaco, można spotkać w parku sprzedających kokosy czy soki. Trzeba jednak wiedzieć, że podchodzą oni nieufnie do nieznajomych; nie lubią jak ktoś im robi zdjęcia i jest bardzo małe prawdopodobieństwo, że będą chcieli podjąć jakąś rozmowę.

Uważają oni, że Park Tayrona powinien być zamknięty i wyłączony z turystyki. Pewnym kompromisem ze strony władz jest zamykanie parku 3 razy w roku (więcej informacji w części Informacje Turystyczne).

Ich reprezentanci prawni występują o zwrot ziemi w obrębie gór Sierra Nevada z dwóch powodów. Po pierwsze ich przodkowie pierwotnie zamieszkiwali te obszary przed przybyciem kolonizatorów i po drugie byli oni również ofiarami przymusowych przesiedleń podczas konfliktu zbrojnego pomiędzy lewicową partyzantką FARC, armią rządową i prawicowymi grupami paramilitarnymi. Część tych roszczeń została spełniona i również na terenie Parku Tayrona niektóre ziemie zostały im zwrócone.

WEJŚCIE ZAINO

Najbardziej popularne wejście Zaino znajduje się 30 km od Santa Marta.

Mimo, że byłem już w tej części parku kilkanaście razy, trekking między morzem, dżunglą, palmami, skałami i górami, wśród ptaków i małp ma w sobie coś magicznego i za każdym razem idę tam z przyjemnością.

Woda w większości plaż jest krystaliczna, w niektórych miejscach występują korale i kolorowe ryby, gdzie warto założyć maskę i poczuć się jak w akwarium.

W odróżnieniu od innych publicznych plaż nie spotkamy tu nachalnych sprzedawców, ponieważ handel jest bardzo ściśle reglamentowany.

W zależności od godziny wejścia i sezonu trzeba liczyć się ze staniem w kolejce między 10 minut a 1 godzinę. Jeśli nie mamy własnego transportu to po wejściu do parku czekamy około 10 minut na wewnętrzny autobus, który zawiezie nas 5km dalej do parkingu przy plaży Cañaveral, skąd zaczynamy trekking.

Zaraz na początku, znajduje się rozwidlenie dróg, w prawo dla pieszych i w lewo dla tych, którzy wolą jazdę konną. Jeśli preferujemy 2 opcję, to załatwimy to na miejscu. Trekking do plaży Cabo San Juan trwa około 2 godzin. Najbardziej męczące jest pierwsze pół godziny, ponieważ idziemy wtedy do góry i w dół. Następnie idziemy wzdłuż morza, mijając plaże Arecifes, Arcenilla i Piscina i na końcu docieramy do plaży Cabo San Juan, gdzie znajduje się restauracja i pole namiotowe.

Jeżeli chcemy przenocować to alternatywą dla namiotu jest hamak, natomiast nie ma tam ani hoteli, ani hostali. Miejscowi doradzą nam, że jeśli planujemy nocować w parku, to lepiej dokonać wcześniej rezerwacji, bo może się później okazać, że wszystko będzie zajęte.

Natomiast trzeba być świadomym tego, że jest to miejsce najbardziej turystyczne w regionie i w sezonie (szczególnie pierwsze dwa tygodnie stycznia), należy liczyć się z liczbą osób jak na Giewoncie w weekendzie pierwszomajowym.

Ponadto trzeba być świadomym trudności trekkingu, czyli około 6 km w jedną stronę w temperaturze około 33 stopni przy dużej wilgotności. Dlatego osobom, które nie mają bardzo dobrej kondycji, radziłbym zacząć jak najwcześniej rano (od godziny 7) i wziąć tylko najbardziej niezbędne rzeczy (wodę i inne napoje można kupić po drodze).

Rzeczą bardzo ważną jest, aby bezwzględnie stosować się do oznaczeń zakazu kąpieli. W Europie taki znak może oznaczać, że plaża jest niestrzeżona, natomiast w Kolumbii oznacza to bardzo wysokie ryzyko utonięcia.

Oprócz jazdy konnej alternatywą jest przypłyniecie do Cabo San Juan łodzią z wioski rybackiej Taganga (3 km od Santa Marta). Jest to jednak opcja dla miłośników adrenaliny, ponieważ łódź jest niewielka, a morze wzburzone, więc skakanie po tych falach jest przyjemnością dla bardzo niewielu.

WEJŚCIE CALABAZO

Inną opcją jest dojście do plaży Cabo San Juan z miejscowości Calabazo (22 km od Santa Marta). To szczególnie jest polecane dla osób, które lubią trekking (różnica wzniesień około 350 metrów), ale nie lubią tłumów turystów.

Pierwotnie ścieżka z Calabazo prowadziła do miejsca archeologicznego, zwanego Pueblito. Jednak parę lat temu zostało to zadeklarowane jako miejsce święte tubylczych etni i wyłączone z turystyki. Tak czy inaczej przed wejściem do Pueblito jest ścieżka w lewo, prowadząca do plaży Cabo San Juan.

Cały trekking trwa około godziny dłużej niż w tradycyjnym wariancie, natomiast unikamy stania w kolejce i zrobimy pętlę zamiast iść tam i z powrotem tą samą drogą. Po drodze spotkamy jedynie kilka osób, głównie Kogui.

Idąc z Calabazo do góry, napotkamy na dwa rozwidlenia do Playa Brava. Chcąc iść do Cabo San Juan, należy obrać drogę w prawo.

Na Playa Brava znajdują się urocze domki, gdzie można przenocować. Miejsce jest bardzo spokojne, ale wadą jest to, że kąpiel w morzu jest bardzo niebezpieczna i zabroniona.

WEJŚCIE PALANGANA

Wejście w Palangana znajduje się w mniej znanej, zachodniej części Parku. Mimo, że znajduje się ona zaledwie 20 km od części wschodniej jest zupełnie inna.

Zamiast deszczowego lasu tropikalnego, dominuje tutaj suchy las z kaktusami, a plaże są bardziej krystaliczne i z większą ilością korali i ryb. Ponadto plaże znajdują się w dużych zatokach i przez to nadają się bardziej do spokojnego pływania i snorkelingu.

Najpopularniejszą plażą w tej części parku jest Playa Cristal. Woda jest bardzo krystaliczna z wieloma koralami i rybami. Nie ma tutaj formalnej możliwości nocowania, natomiast rozmawiając z miejscowymi można przenocować u kogoś na hamaku.

Jeśli ktoś chciałby natomiast mieć piękną plażę tylko dla siebie, to polecam zatokę Gairaka z plażami Playa Media i Playa del Amor (około 25 minut pieszo od głównej drogi), gdzie też znajduje się wiele korali i ryb i gdzie nie ma żywej duszy.

Pewnym problemem może być brak transportu publicznego i bardzo zła droga, przez co odcinek 17 km pokonuje się przez prawie godzinę. Droga prowadzi do parkingu w zatoce Neguanje, skąd łodzią dopływamy do Playa Cristal.

NARANJOS, POZA GRANICAMI PARKU TAYRONA

Tak jak na początku pisałem zachodnią granicą parku jest rzeka Rio Piedra. Okolice jej ujścia nazywają się Naranjos. Jest to urocze miejsce, gdzie znajduje się kilka hoteli, idealne do obcowania z naturą. Trzeba jednak wiedzieć, że miejscem tym można się rozkoszować oczami i uszami, natomiast nie można pływać ani w rzece ze względu na obecność kajmanów, ani w morzu z powodu prądów morskich.

Nie mając rezerwacji w hotelu, można się dostać do ujścia rzeki Rio Piedra od plaży Los Angeles, która jest już poza parkiem Tayrona. Znajduje się tam też hotel na prywatnym terenie, dlatego za wstęp trzeba zapłacić 10 000 peso od osoby.

PODSUMOWANIE

Zwiedzanie Parku Tayrona jest niepowtarzalnym przeżyciem, jeśli wybierzemy sposób zwiedzania, który odpowiada naszym możliwościom fizycznym i preferencjom.

Jeśli nie przeszkadza Ci 2 godzinny trekking w jedną stronę, przeważnie w upale i nie stronisz od ludzi, to najbardziej turystyczny trekking jest dla Ciebie.

Jeśli natomiast chcesz obcować tylko z naturą, lubisz krystaliczne morze z koralami i rybami, to polecam plaże w zatoce Gairaka.

ORGANIZACJA WYCIECZEK DO PARKU TAYRONA

Jeżeli i ty chciałbyś przeżyć niezapomnianą przygodę w Parku Tayrona, to zapraszam do kontaktu.  

Mieszkam w Santa Marta od 2007 r. i od 2018 r. organizuję wycieczki na całym kolumbijskim wybrzeżu Morza Karaibskiego: od Górnej Guajiry do Wysp San Bernardo nieopodal Cartagena de Indias.  

Jak się ze mną skontaktować?

Telefon i Whatsapp: +57 3012094697
E-mail: aostrowski14@yahoo.com

Moje widea z regionu oraz recenzje z organizacji wypraw dla klientów możesz znaleźć na grupie społecznościowej Polacy w Kolumbii. Zapraszam!

Wszystkie zdjęcia pochodzą z archiwum Andrzeja.