Rodolfo Hernández urodził się 26 marca 1945 r. w Piedecuesta, małej miejscowości w departamencie Santander, 14 km na południowy wschód od miasta Bucaramanga, należącej dzisiaj do Obszaru Metropolii Bucaramanga (Area Metropolitana de Bucaramanga).

Jego rodzice, ojciec Luis Jesús Hernández Rojas i matka Cecilia Suárez de Hernández byli pochodzenia chłopskiego. Rodolfo ma troje rodzeństwa. Dwóch braci jest także inżynierami  budownictwa.

W Piedecuesta ukończył szkołę podstawową, a w Bucaramanga szkołę średnią. W rodzinnej miejscowości Piedecuesta rozpoczął karierę jako polityk na stanowisku radnego miasta.

W 1970 roku, w wieku 25 lat, ukończył studia Inżynierii Lądowej na Narodowym Uniwersytecie Kolumbii (Universidad Nacional de Colombia), a rok później rozpoczął pracę jako inżynier budowlany w lokalnych projektach mieszkaniowych.

Małżonką Rodolfo jest Socorro Olivera, z którą mają czworo dzieci. Dwoje z nich Juliana i Mauricio zostało adoptowanych w czasach, gdy Socorro nie mogla zajść w ciążę. Pozostała dwójka to Luis Carlos i Rodolfo José.

PORWANIE OJCA I ADOPTOWANEJ CÓRKI

W wywiadach prasowych i telewizyjnych Rodolfo bardzo często wspomina o dwóch odrębnych ale tragicznych wydarzeniach, które miały miejsce w jego rodzinie: porwaniu przez partyzantkę jego ojca i córki.

Kiedy Rodolfo zaczął odnosić sukcesy w swoim przedsiębiorstwie, miał już trochę  zgromadzonego majątku i partyzanci FARC (Rewolucyjne Siły Zbrojne Kolumbii) porwali jego ojca z jego domu w Piedecuesta. Luis Hernandez był więziony przez 135 dni przez partyzantów. Początkowo zażądali od syna 50 milionów pesos okupu, ale po otrzymaniu 15 milionów zaliczki uwolnili go. Pozostała część okupu miała być zapłacona później, ale nigdy do tego nie doszło.

Podobna historia porwania przydarzyła się adoptowanej córce Julianie. 4 czerwca 2004 wyszła z domu z koleżanką na wycieczkę do Ocaña, w departamencie Norte de Santander. Następnego dnia rodzina otrzymała telefon o porwaniu przez ELN (Armia Wyzwoleńcza Kolumbii). Rodzice zdecydowali się na nie płacenie okupu, aby nie kontynuować błędnego koła po zapłaceniu okupu za ojca, i tym samym nie dać szansy na porywanie kolejnych członków rodziny.  W ten sposób prowadzone negocjacje z ELN nie powiodły się, ale o Julianie słuch zaginął. Rodzina przyjmuje, że córka nie żyje, lecz nie posiada informacji o miejscu pogrzebania ciała. 

PRZEDSIĘBIORCA BUDOWLANY

29 lipca 1971 roku, razem z handlowcami  z Zapatoca, Guillermo Gómez Serrano i Abelardo Serrano Otero, Rodolfo założył firmę budowlaną Constructora H.G. (Hernández Gómez y Cía.). Kilka lat później razem z żoną i synami wykupi udziały wspólników. Firma budowała wtedy domy w regionie: Bucaramanga, Floridablanca, Piedecuesta, Socorro, Barbosa i Girón. Zatrudniano renomowanych w kraju architektów do projektowania budynków socjalnych. 

ODWOŁANIE Z URZĘDU RADNEGO

Pierwszym spotkaniem z polityką były wygrane wybory na radnego do rady miasta  Piedecuesta. Stanowisko obejmował od 1990 do 1996 roku, podczas trzech dwuletnich mandatów. 

Podczas pierwszego mandatu, pełniącemu wówczas urząd burmistrzowi, wysłał pismo w którym stwierdził, że nie może uczestniczyć w sesjach rady miasta i wysyłał na nie swojego zastępcę, Álexa Humberto Díaz, który zasiadając w radzie brał udział w sporządzeniu uchwały, która pozwalała firmom budowlanym płacić podatki lokalne pracami na cele społeczne. W sześć dni później po uchwaleniu uchwały, Rodolfo podpisał umowę, w której zobowiązywał się przez dwa lata prowadzić prace remontowe i upiększające o wartości 30 milionów pesos. A ponieważ prawo zakazuje radnym zawierać umów z gminą, w której są radnymi, Prokurator Generalny usunął go z urzędu w pierwszej instancji w 1994, a w prawomocnie w drugiej w 1995 roku. 

FINANSOWANIE KAMPANII POLITYCZNEJ

W 2011 roku Rodolfo sfinansował kampanię Luisa Francisco Bohórquez, liberalnego polityka, który przy jego pomocy objął urząd burmistrza Bucaramanga. Bohórquez był żonaty Teresą Pedraza, własną ciotką, pastorką i założycielka kościoła ewangelickiego Źródło Życia. Firmom pastorów zostały przyznane kontrakty na roboty publiczne o wartości ponad 17 miliardów pesos. Po postawionych zarzutach o korupcję, stosunki między Bohórquez a Rodolfo zostały oziębione, a po wybraniu tego ostatniego na urząd burmistrza, sam Hernandez dostarczył kartony dokumentacji do Prokuratury, aby pogrążyć dawnego przyjaciela.

KAMPANIA NA URZĄD BURMISTRZA

Rodolfo w 2015 roku przygotował swoją własną kandydaturę na burmistrza Bucaramanga w wyborach i je wygrał. Podczas swojej kampanii na burmistrza Bucaramanga Hernández rozdał ponumerowane listy w dzielnicach o niskich dochodach, w których obiecał zorganizowanie programu 20 tysięcy domów. Projekt nazywał się szczęśliwe domy (Hogares Felices) i były to działki pod zabudowę domu. Hernández założył stronę internetową (www.20milhogaresfelices.com), na której ludzie rejestrowali się za pomocą numerków z dostarczonych do mieszkań listów, aby wziąć udział w programie i skorzystać z bezpłatnej działki pod zabudowę, po wybraniu Hernandeza na urząd burmistrza. Pod koniec kadencji Hernández przyznał, że nie przyznał żadnego z dwudziestu tysięcy obiecanych domów, za co został pozwany później za oszustwo wyborcze.

BURMISTRZ BUCARAMANGA

W gabinecie burmistrza kierował “Ruchem Logika, Etyka i Estetyka” (Movimiento Lógica, Ética y Estética), co było również dewizą jego rządu. Przy różnych okazjach spotykał się z liderami społeczności i młodzieżą. Swoje wynagrodzenie z tytułu stanowiska burmistrza przyznał uczniom uczelni publicznych, którzy znajdowali się w programie SISBEN (System Identyfikacji Potencjalnych Beneficjentów Programów Socjalnych) i mieli średnią ocen pomiędzy 4,0 a 5,0. W ramach programu “Uzdolnieni Burmistrza” (Los Pilos del Alcalde) rozdzielono 55 uczniom szkół publicznych ponad 60 milionów pesos, rozłożonych na siedem rat. 

Rodolfo był burmistrzem Bucaramangi od 2016 roku, aż do swojej rezygnacji w 2019, po tym jak drugi raz został zawieszony na 3 miesiące przez Prokuraturę Generalną, tym razem za mieszanie się w politykę, co jest niedozwolone sprawującym funkcje publiczne.

SPRAWA KORUPCYJNA VITALOGIC

Hernández został oskarżony w rzekomej sprawie korupcyjnej, znanej jako sprawa Vitalogic, która miała miejsce, gdy był burmistrzem. Według prokuratury, Hernández miał zrealizować kontrakty Zakładu Odpadów Komunalnych w Bucaramanga (Emab – Empresa de Aseo de Bucaramanga S.A E.S.P), na korzyść syna Luisa Carlosa. Według śledztwa prokuratury syn podpisał umowę, w której zgodził się na podział prowizji, po przyznaniu  kontraktów związanych ze składowiskiem śmieci El Carrasco firmie Vitalogic. Hernández powiedział, że jest niewinny i że była to pułapka tradycyjnych polityków, którzy wykorzystali jego syna w niecnych celach. Nadal trwa ten proces korupcyjny.

SPOLICZKOWANIE RADNEGO

Prokuratura Generalna wszczęła śledztwo i zawiesiła go po raz pierwszy na trzy miesiące  po ataku na jednego z radnych Bucaramangi, który odwiedził jego biuro, aby wytknąć mu sprawę korupcyjną związaną z jego synem Luisem Carlosem.

KAMPANIA WYBORCZA NA PREZYDENTA

Rodolfo w 2021 roku zapowiedział, że będzie kandydatem na prezydenta Kolumbii na lata 2022-2026. Początkowo zamierzał pozyskać finansowanie na kampanię wyborczą  z niewielkich darowizn, ale później poinformował opinię publiczną, że sfinansuje kampanię własnym majątkiem.

CHARAKTER I POGLĄDY

Przez wielu obserwatorów jest określany jako prawicowy populista i porównywany do Donalda Trumpa. Prowadzi kampanię przeciwko skorumpowaniu tradycyjnej klasy politycznej i podkreśla swój wizerunek odnoszącego sukcesy biznesmena, który może zmienić Kolumbię na lepsze. 

W czasie kampanii kilkakrotnie oskarżał swoich przeciwników o bycie „łajdakami”, „rabusiami”, „złodziejami ”, a nawet „narkomanami ”. Zwykle używa języka bardzo potocznego, a czasami nawet wulgarnego.

PRZEMOC SŁOWNA I FIZYCZNA

Hernández był przedmiotem kontrowersji w związku ze stosowaniem przemocy werbalnej i fizycznej. W 2018 roku został zawieszony na trzy miesiące jako burmistrz Bucaramanga za incydent z radnym miasta. Innym razem Hernández groził jednemu z klientów swojej firmy budowlanej, że zastrzeli go z broni palnej.

RASIZM I MIZOGINIA

W 2019 roku odniósł się do rywala politycznego, Sergio Isnardo Muñoza mówiąc, że jest on: ”bardziej obmacany niż prostytutka z Puerto Wilches” (Puerto Wilches to małe miasteczko w departamencie Santander). Porównanie to w mojej opinii oznacza, że w małym miasteczku jest mało prostytutek i mają dużo roboty – stąd to powiedzenie na ustach obecnego kandydata. Wypowiedzi te zostały odrzucone przez stowarzyszenia prostytutek i feministek, które pozwały go przed prokuraturą generalną. 

W tym samym roku wywołał kontrowersje, gdy nazwał wenezuelskie kobiety, które przybyły do ​​miasta, „maszynami do robienia biednych dzieci”. Powiedział także, że „nie podoba mu się kobieta zaangażowana w rządzenie” i “ideałem byłoby, gdyby kobiety poświęciły się wychowywaniu dzieci”. 

Senatora Roya Barreras także nazwał “włóczącą się prostytutką”. 

O Wenezuelczykach zresztą twierdzi, że to problem Wenezueli i Maduro, a nie Kolumbii. Dlatego też stoi pod znakiem zapytania przyszłość Statusu Ochrony Tymczasowej Wenezuelczyków, wcielonego w życie przez obecnego prezydenta Ivana Duque Marqueza. 

BRAK KULTURY

Rodolfo wykazuje się w codziennym obyciu gwałtownym charakterem, nieznajomością geografii Kolumbii, wiedzy ogólnej o świecie oraz używaniem  agresywnego języka. Wywołał  kontrowersje z powodu publicznych wystąpień, kiedy wykazał nieznajomość istnienia departamentu Vichada. 

W wywiadzie dla sieci radiowej RCN w 2016 r. Hernández stwierdził: „Jestem wielbicielem wielkiego niemieckiego myśliciela o imieniu Adolf Hitler”. W roku 2021, podczas kampanii prezydenckiej, wytłumaczył, że był to lapsus mentalny i że miał na myśli naukowca Einsteina, a nie dyktatora Hitlera.

PROGRAM POLITYCZNY

Rodolfo Hernández oświadczył, że ​​jest za małżeństwem tej samej płci, adopcją dzieci  przez pary homoseksualne, legalizacją marihuany medycznej i rekreacyjnej, eutanazją i wspomaganym samobójstwem. W kwestii aborcji zapewnia,  że ​​„to decyzja kobiety, czy dokonać aborcji, czy nie”.

W ramach walki z korupcją Hernández chce zrestrukturyzować Narodowy Instytut Więziennictwa (Inpec) i zamierza poprawić infrastrukturę więzienną kraju.

W programie politycznym wspiera szczelinowanie hydrauliczne (fracking) jako dozwoloną technikę wydobycia ropy naftowej, stosowaną w Stanach Zjednoczonych od lat 40tych, a w  Polsce od lat 60 tych oraz powietrzne opryskiwanie glifosatem nielegalnych upraw rośliny liści koki –  jest kontrowersyjna technika ze względu na jej wpływ na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko naturalne. 

Opowiada się za przywróceniem stosunków dyplomatycznych z Wenezuelą (zawieszoną w 2018 r. przez Ivána Duque), zakończeniem obowiązkowej służby wojskowej i otwarciem negocjacji pokojowych z partyzantami ELN. 

Jego celem jest także zapewnienie godziwych warunków mieszkaniowych najuboższym i  zniwelowanie deficytu mieszkaniowego na obszarach wiejskich i miejskich. Proponuje krajowy program mieszkalnictwa wiejskiego wraz z tworzeniem kompleksowych wiosek wiejskich: prefabrykowanych domów o powierzchni co najmniej 60 metrów kwadratowych z mediami, panelami słonecznymi i szambami. Ten program – jak mówi – pozwoli uniknąć przesiedlenia do miast, a także zachęci do powrotu na wieś.

MARELEN CASTILLO

W prezydenckiej parze z Rodolfo stanie Marelen Castillo,  naukowiec i nauczycielka, absolwentka biologii i chemii na Uniwersytecie Santiago de Cali, inżynier przemysłu Universidad Autónoma del Oeste oraz magister zarządzania biznesem.

Zajmowała stanowiska naukowe na Uniwersytecie Bożej Minuty (Universidad Minuto de Dios). Nie piastowała jednak żadnych stanowisk publicznych.

Druga tura wyborów odbędzie się 19 czerwca 2022. Kolumbijczycy zadecydują, kto będzie sprawował urząd prezydenta podczas najbliższych 4 lat.

Śledź z nami wybory 2022!