Santa Marta ma niewątpliwie jedną z najbardziej atrakcyjnych lokalizacji na całej kuli ziemskiej.

Położone tuż nad brzegiem Morza Karaibskiego miasto od wieków spogląda w bezmiar wód Oceanu Atlantyckiego, za plecami mając najwyższe w kraju góry Sierra Nevada de Santa Marta.

Choć same miasto nie ma tylu zabytków, jakimi może poszczycić się jej karaibska siostra Cartagena de Indias, to ogrom atrakcji w jej okolicach sprawia, że Santa Marta to świetna lokalizacja na bliskie i dalsze wypady eksploracyjne.

MIASTO SANTA MARTA

STARE MIASTO SANTA MARTA

Santa Marta to najstarsze miasto w Kolumbii, założone w imieniu Korony Hiszpańskiej przez Rodrigo de Bastidas w 1525 r. i zarazem jedno z najbardziej wiekowych na kontynencie latynoskim. Biała architektura miasta ładnie kontrastuje z zielonymi koronami drzew sprawiając, że po Cartagenie to drugie przybrzeżne karaibskie miasto warte odwiedzenia.

Na starówce warto zajrzeć na plac, przy którym stoi katedra La Catedral Basílica del Sagrario y San Miguel de Santa Marta. Przez ponad dekadę leżały w niej pozostałości po Simonie Bolivarze, zanim upomnieli się o nie Wenezuelczycy. Na podstawie wymienionej korespondencji wiadomo, że zgodzono się, aby w Nowej Granadzie pozostała urna z sercem Wyzwoliciela, najprawdopodobniej właśnie w Bazylice. Niestety dziś nie znana jest lokalizacja jego szczątków, bo kościół został dogłębnie zniszczony w wojnie domowej w latach 1860 – 1862.

W niedawno odnowionym budynku Casa de la Aduana, przebywał i spał Simón Bolívar, Wyzwoliciel Nowej Granady. Choć nie zachowały się żadne przedmioty z jego pobytu w domu, Kolumbijczycy są przekonani, że jego pamięć nadal żyje w murach budynku.

Dziś znajduje się tutaj Muzeum Złota – jedno z oddziałów sieci muzeów Museo del Oro zarządzanej przez Banco de la República. Kolekcje artefaktów prekolumbijskich kultury Tayrona, kultur społeczności rdzennych żyjących w Sierra Nevada oraz ludzi mieszkających w delcie rzeki Magdalena to świetne wprowadzenie do przeszłości i teraźniejszości lokalnych społeczności.

Położona nie więcej jak 5 km na południe od centrum Santa Marta hacjenda Quinta de San Pedro Alejandrino to obowiązkowy przystanek dla każdego turysty zainteresowanego choć trochę historią Kolumbii. Dwa ostatnie tygodnie życia w hacjendzie spędził i zmarł Simón Bolivar.  

Quinta to także wspaniały przykład architektury hacjend, które powstały w Wicekrólestwie Nowej Granady. Casa Quinta w Santa Marta została wybudowana na samym początku XVII w. Głównym przemysłem w hacjendzie było przetwórstwo trzciny cukrowej na panelę oraz produkcja rumu.

W hacjendzie znajduje się piękny ogród, w którym uwagę już z daleka zwraca olbrzymie drzewo albicji saman, pod którą znajduje się pomnik Bolivara. Rośnie także wiekowe drzewo puchowca (hiszp. ceiba) oraz dwa tamaryndowce, pomiędzy którymi – jak głosi legenda – zawieszono hamak dla zmęczonego podróżą Wyzwoliciela. Po trawnikach przechadzają się ospałe iguany.

Hacjenda Quinta de San Pedro to także galeria sztuki, która oprócz stałych ekspozycji kolumbijskiego malarstwa otwiera drzwi dla tymczasowych wystaw.

Taganga to mała rybacka wioska, którą od Santa Marta dzieli niewielka góra, a z drugiej strony graniczy z Parkiem Tayrona. Administracyjnie podlega Santa Marta jako jej corregimiento. Znana jest wśród backpackersów ze szkół nurkowania. Na deptaku przy plaży koniecznie trzeba spróbować mlecznego koktajlu z owocem níspero o smaku przypominający orzechy.

Położony na wschód od Santa Marta Park Tayrona to kolumbijski narodowy park numer jeden wśród turystów, a zwłaszcza wśród obcokrajowców. Park ma obłędne plaże, na których fale Morza Karaibskiego rozbijają się o olbrzymie obłe skały. A dzika natura tropikalnego lasu (z odgłosami śpiewu ptaków i wyciem małp) sprawiają wrażenie pobytu w Jurassic Parku. Tylko patrzeć, aż ponad koronami drzew pojawi się w którymś momencie głowa brontozaura.

W Parku Tayrona można nacieszyć się plażami, nurkowaniem przy rafach koralowych oraz wprawami trekkingowymi. Jedna z nich prowadzi do Pueblito, prekolumbijskiego miasta kultury Tayrona, których przodkowie (Arhuaco, Kogui, Wiwa) zamieszkują obecnie tereny parku i Sierra Nevada.

Do Tayrona można wpaść na jeden dzień lub wcześniej załatwić nocleg wewnątrz parku. Zdecydowanie polecam drugie rozwiązanie.

Minca to kolejne corregimiento Santa Marta znajdujące się na południowy wschód od centrum miasta. Ulokowane jest na zboczach Sierra Nevada de Santa Marta. Rześki klimat górskiej wioski sprawia, że Minka to popularna destynacja na obiad w restauracji z kuchnią ulokowaną na świeżym powietrzu.

Zatopiona w zieleni ekologiczna stolica gór Sierra Nevada jest rajem dla ptaków i różnej fauny. Przyciąga miłośników ornitologii, przyrody i pieszych wycieczek trekkingowych. Przepływająca przez Minkę rzeka o tym samym imieniu – Minca – to rzeka bez źródła. Powstaje ze stopionych lodowców i w najbliższej okolicy wioski oferuje kilka naturalnych kąpielisk.

Ze względu na świetny klimat oraz bliskie ulokowanie do dróg wyjazdowych w stronę La Guajira czy Barranquilla i Cartagena może być traktowana jako baza wypadowa w pobliskie rejony i alternatywa dla Santa Marta.

Ciudad Perdida, czyli Zagubione Miasto w górach Sierra Nevada de Santa Marta. Położone na południe od Parku Tayrona. Wyprawa do tego miejsca to kilkudniowy trekking w góry na wysokość 1.200 m.

Teyuna, jak nazywane jest przez potomków kultury Tayrona, zostało odkryte przez Kolumbijczyków w 1972 r., ale dopiero cztery lata później dotarli tam archeologowie mianując miejsce stanowiskiem archeologicznym. Czy Tayuna było zagubione, aby potem zostać odkryte? Według rdzennych społeczności – nie. Oni z pokolenia na pokolenie przekazywali sobie wiedzę o miejscu, trzymając je w sekrecie przed kolumbijskim rządem, instytucjami i turystami.

Aby wybrać się na kilkudniowy trekking do prekolumbijskiego miasta, które zostało wybudowane aż 650 lat przed peruwiańskim Machu Picchu, należy wynająć biuro turystyczne.

Niewielkie Palomino (corregimiento Dibulla) przyciąga turystów spragnionych slow travel. Położona nad morzem plażowa wioska urzeka najpiękniejszym widokiem na ośnieżone szczyty Colón i Bolívar. Palomino oferuje tropikalny chill out i odcięcie się od pędu nowoczesnego świata. Spacery lub jazda konna na plaży, świeże jedzenie, wyciskane soki i przechadzające się ulicami rdzenne społeczności to tropikalny flow tego miejsca.

Jedną z większych atrakcji jest tubing, czyli spływ na dętkach opon po rzece Palomino zanurzonej w tropikalnej selwie.

Około 60 km od Riohacha (stolicy departamentu La Guajira) znajdują się naturalne morskie saliny Manaure. Przy produkcji miliona ton soli rocznie, Manaure odpowiada za 70% całkowitej zdolności produkcyjnej kraju. Aby zwiedzić salinę najlepiej pojechać na zorganizowaną wycieczkę, której przewodnikiem jest osoba z klanu plemienia Wayúu. Na miejscu można poznać ciekawy proces pozyskiwania soli z wody morskiej oraz zrobić zdjęcia malowniczym, białym pagórkom solnym rozsianych na salinie.  

Niedaleko znajduje się biała plaża Mayapo, która tworzy piękny kontrast z morzem o kolorach zieleni i akwamaryny. W porze suchej i przy odrobinie szczęścia można zobaczyć solne baseny wodne, które dzięki glonom zabarwiają się na różowy kolor.

Wyprawa w głąb piasków pustyni La Guajira to dotarcie do najdalej położonych punktów na półwyspie. Plażowy cypel Cabo de la Vela oraz Punta Gallinas, czyli najbardziej na północ wyciągnięty punkt całego kontynentu południowoamerykańskiego przyciągają miłośników prostej ekoturystyki, gorących temperatur i styczności z pustynną przyrodą oraz kulturą plemion Wayúu.